WILLIAM  Ja. Ik heb nog even uitgezocht. Dit wordt leuk. Het gaat dus als volgt. Als we gedaan hebben met spelen lopen we weg. Of er is een licht dat uitgaat, dat kan ook. Dat zijn de signalen om aan te geven dat het spel ten einde is. Als de mensen klappen, komen we terug op scène om het applaus in ontvangst te nemen. Dit doen we al LOPEND.  Als we zien dat iemand van ons niet loopt maar stapt, raken we vriendschappelijk de rug aan, ter aanmoediging, om de pas te versnellen. We lopen tot hier. Tot helemaal vooraan het podium, zo dicht mogelijk bij de mensen. Pas op dat je er niet afvalt.  Als we daar zijn toegekomen, staan we stil. We blijven voor ons uitkijken terwijl we de handen van de andere acteur naast ons zoeken.  We buigen en we neemt het applaus aan. We lossen elkaars handen NOOIT. Ons gezicht drukt uit wat we op dat moment voelen.  Maar toon nooit dat je jezelf niet of wel goed vindt. Dus je uitdrukking is ‘VERWERKT’ neutraal, dat hebben we vorige keer geoefend. Want het draait niet om ons. We kleuren de tekst. Dat is alles en dat is heel veel. We zijn een doorgeefluik.  Dan wijzen we naar onze collega’s die het licht bedienen. Vroeger had je soms ook een regisseur die zat altijd op de achterste rij met een hoed op. Want  het applaus is er natuurlijk ook voor hem. Daarna gaan we terug van de scène, altijd al LOPEND. Als het publiek blijft applaudisseren dan lopen we terug de scène op. We herhalen dezelfde actie. Wel oppassen, soms is de gang naar de loge ver. Die hoeven we niet helemaal uit te lopen, want dan zijn we te ver weg. Als we dan beslissen om terug te keren om het applaus te ontvangen, kan het gebeuren dat tegen de tijd dat we terug zijn het applaus er niet meer is. Als het publiek blijft applaudisseren na 15 minuten is het academisch kwartier gepasseerd. Dan beslissen we samen met het publiek of de voorstelling helemaal van voren af aan opnieuw wordt gespeeld of we enkel de leukste scènes opnieuw doen.  In sommige gevallen gebeurt het dat iemand van het publiek haar of zijn favoriete scène roept, een verzoekscène die we al dan niet inwilligen. Of het applaus een slotapplaus is merken we pas echt als de zaal leeg is, en de zaalwacht de stoeltjes checkt. Iedereen klaar?

ALLE SPELERS: Eén voor allen, allen voor één !!!!

Alle spelers knuffelen én gaan af, om vervolgens terug op te komen.